قلب ما بند فرودگاه توست
ماه بهمن است و کم کم به ایام دهه فجر و پیروزی انقلاب نزدیک می شویم ، باید خاطرات آن روزهای فراموش نشدنی را تعریف نمود تا جوانان عزیز بتوانند حال و هوای آن روزها را حس نمایند و در جریان تحولات انقلاب قرار گرفته و سختی های آن روزگار را درک نمایند و این انقلاب را با جان و دل حفظ کنند.
در همین روزهای ابتدای بهمن بود که زمزمه آمدن امام خمینی (ره) از پاریس به ایران سر زبانها بود و بختیار آخرین نخست وزیر دست نشانده شاه میخواست از ورود امام جلوگیری نماید به همین جهت فرودگاههای کشور را بسته بود تا مبادا هواپیمای امام به تهران برسد.
مردم انقلابی کشور نیزدر سراسر کشور هر روز تظاهرات میکردند که بر بختیار فشار بیاورند تا فردگاه مهر آباد را به روی هواپیمای امام بازنماید .
در یزد نیز مانند سایر شهرها تظاهرات بود من نیزکه بهمن 57 دانش آموز بودم با سایر دوستان و همسایگان در تظاهرات شرکت میکردم .
یکی از این تظاهرات برای بازگشائی فرودگاهها بود و مردم در تظاهرات شعارهای مختلف میدانند، آن روز از میدان شهدا( امیرچقماق ) بطرف میدان بعثت تظاهرات میکردیم در میدان بعثت یک پاسگاه ( کلانتری ) بود و مخصوصا" به آن مکان میرفتیم تا صدای انقلاب به گوش ماموران شهربانی برسد.
یکی از شعارهای آن روز این شعار بود:
خمینی ، خمینی ، قلب ما باند فرودگاه توست .
مفهوم این شعار این بود که ، ای اما م اگر چه دولت فردگاهها را بسته ولی قلب ملت باند فرودگاه شما می باشد و زود به ایران بازگردید و نهایتا" این شعارها اثر کرد . .
یادم می آید که روبروی کلانتری رسیده بودیم و این شعار مرتب تکرار می شد ، در کنار خود پیرمردی ساده دل و با ایمان مشعول تکرار این شعار بود ، از ظاهرش پیدا بود که مردی زحمتکش و کارگر ولی مومن به انقلاب است ، او سوادی نداشت که اصطلاحات ( باند فرودگاه ) را خوب بیان کند به همین جهت شعار مذکور را اینطور بیان میکرد:
خمینی ، خمینی ، قلب ما بند فرودگاه توست .
این مرد زحمتکش آنچنان در شعار دادن مصمم و با صداقت بود که از عمق جان به شعارش ایمان داشت - 35 سال از این روز فراموش نشدنی میگذرد ولی هر سال بهمن که فرا میرسد به یاد چهره صمیمی و با صداقت و شعار آن پیرمرد می اندازد. این صداقت ها و این ایمان به راه امام بود که این انقلاب را به پیروزی رساند. برای شاد روح امام صلوات